7 Mart 2016/ Urla

“Dar” sözcüğüyle saçmalama hakkı

Yeri dar gelir içimdeki çocuğa bazı zamanlar. Dar gelir de nasıl genişleteceğini bilemez.Bilemez çünkü içinden kaçıp gitmelere alışık değildir. Alışmıştır sınırlarında kalmaya, alışmıştır beslenip kollanmaya, alışmıştır sevilip nazlanmaya. Oysa bu aralar bir ağlamadır tutturdu ki öyle böyle değil. Bağıra çağıra, ıslak ıslak ağlamalarda. Sarılıyorum ona, sarmalıyorum sıcacık kollarımla, kucağımda avutmaya çalışıyorum.Büyümeyi bekle, sabret her şey iyi olacak diyorum. Sabır, sabır… Aslında hayatımızın akışında işleri kolaylaştırmaya yarayan bir şey sabır; her ne dar öyle görünmese de… Sabır, benim burcumla yakından uzaktan alakalı değil ki. Ben her şeyi fazla beklemeden fazla uzatmadan yapmak isterim.Ben olmazı olur yapan olmak isterim. Elim kolum bağlı kalamam. Üreten, yaratan olarak kalmak isterim yaşadıkça.Sabır, sabır çocuğum; bir gün sen de kuş misali uçacaksın. Kanat çırparak başka yaşamlara doğru yol alacaksın. Oralarda büyüyecek, sonra yine yuvacığına döneceksin.