Günaydınlar,

Galiba rutine girdik. Galiba sıkılmaya başlıyorum/muyum/.Galiba utanıyorum/ muyum.Neden mi… Sıkılmaya başlıyorum demekten çok utanıyorum. Beş dakikada tümünü dolaşabileceğimiz, üç beş domates biber ekebileceğimiz bir bahçe içinde üstelik kardeşim ve eşiyle aynı bahçeyi paylaştığımız, ara sıra birbirimize konuk olabildiğimiz oldukça temiz hava alabildiğimiz bir yaşamımız olduğu için sıkılma durumuna gelmekten utanıyorum. Galiba plansız yaşamaktan sıkılmaya başlıyorum. Galiba ya buna alışırsam duygusundan korkuyorum. Galiba önümüzdeki günlerin ne getireceğini bilememekten; hepimiz hasta olduktan sonra ancak bağışıklık kazanabileceğimiz söylenti/ gerçeğinden ürküyorum. Galiba yurdum insanının kurallara uymakta zorlanmasından, bayram ertesi şapur şupur eski alışkanlıklarına dönmesinden korkuyorum.

Her neyse galiba bu kadar yazabileceğim; olan biten mutfak ve bahçe çalışmalarıydı dünden kalan.

Hoş kalın, hoşça kalın.

Günaydın,

Neye niyet neye kısmet demişler. Bahçe işleri diye niyet edip artık bitti dediğim fırtınanın geri dönüşüyle ev işleriyle yetinmek zorunda kaldım. Bol bol okuma, yeni kitap siparişleri  hoş onlar da yasaklara takılıyor ya… seyredemediğim filmlerle oyalanma gibi şeyler. Bu arada “El Capital Humano”yu  sevgili Ayşegül arkadaşımın önerisiyle izledim. https://720pizle.org/izle/altyazi/il-capitale-umano.html. Bizim gibi öykü yazma yolunda çalışmaları olanlara kesinlikle öneririm. Hayat bazen hiç de göründüğü gibi değildir.

Bu arada fırtına sebebiyle mi yoksa aşırı yüklenmeden midir nedir internetle olan sorunumuz hala çözülemedi. Bir an var bir an yok. Bu yüzden şu an yazmamın hiç keyfi olmuyor.

Sevgiyle kalınız.

Günaydınlar,

Yine hatırlatmalıyım ki ben hep yaşanmış günleri ertesi sabah yazıyorum. Bazen bana da garip geliyor ama böyle alıştım işte. Dün günlerden salıydı. Salı sallanır derler neyse biz sallanmadık. Eskiler, günlere bazı atıflarda bulunmuşlar. Rahmetli anneannemden duyduğum kadar; Çarşamba çarşaf dokur, perşembe peşkir dokur cuma imam okur. Birçok başka başka deyiş de vardır tabi. Ben bu kadarını anımsıyorum. Nereden aklıma geldiyse.Demek ki rahmet istedi Mehlika Sultan. Nurlarda yatsın.

Sabah meditasyonu ve on line yoga günüydü salı. İnternetin izin verdiği kadar uyguladık. Gündem …… günleri geçince farklı olacağımız üzerine. Birçok şeyden vaz geçeceğimizden söz ediliyor da internetin gidip gelmesine bile tahammül edemiyorsak bu nasıl olacak bilemiyorum. İletişim çok önemli artık hayatımızda. Yoga ve yavaş yapılan egzersizler bedenime iyi geldi. Oysa sabah kalktığımda korkunç bir bel ağrım vardı. Hareketlere başlamak için bile cesaretim yoktu. Teşekkürler sevgili Handan. Düşünüyorum da İstanbul’dayken işten eve dönmeden spor salonuna giderdim. Emekliliğin ilk yıllarında da… Haftada üç gün. Şimdi……hiç gün!!! Kendi adıma.

Görüldüğü gibi salı sallanmamış ama ben dün bayağı sallanmış kayda değer bir şey yaşamamışım. Bakalım Çarşamba çarşaf dokuyacak mı? Biliyorsunuz perşembenin gelişi çarşambadan belli olurmuş.

Günaydın, günaydın.

Gelen giden yok. Ancak ya kargo dağıtımcısı, ya da kırk yılda bir kapıdan hatır soran muhtarımız, ya da bakkal. Bunları günlere bölsek günde bir kişi etmez. Ama bütün gün gözüm daldı. Derken bahçede oturmak üzere kahveye kardeşimin görümcesi ve eşi misafir geldiler. İşte boşuna dalmamış gözüm. Hava pek güzeldi ama yarına ne çıkar belli olmaz. Duyduğuma göre İstanbul’da hava soğuyacakmış.Kesin serinliği bize de gelecektir. Pazartesi dersimizi bu haftalık perşembeye ertelemiştik ben de günümü mutfağa ayırmış oldum.Uzun süredir baş ucu kitabım haline gelen ” Mülksüzler” nihayet bitti. Şaşırtıcı olan tam bugün içinde bulunduğumuz ve de gelecek günlerimizi de yakından ilgilendiren bu kitabın taaa yetmişli  yıllarda yazılmış olması. Başlarken ne kadar zorlandıysam sonuna doğru bitmesini o kadar istemedim.

Hep bahsediyorum ya mutfakpenceremden.com benim 10 yıla yakındır (kendim yapmış olduğum deneyimlediğim ve fotoğrafladığım) tarifleri paylaştığım blog. O kadar ihmal ettim ki kendisini. Eş dost ve takipçilerimin uyarıları geliyor; hadi yeni bir şey yok mu… Yazacağım galibe yeniden ama şu ara mutfağımız çok farklı. Kardeşim ve ben yaratıcılığımızı konuşturmaya çalışırken bir yandan da instagramdan bizim gibi glutensiz beslenenlerin tariflerini uygulamaya çalışıyoruz.Eski bildik tatları olmasa da pastamız da böreğimiz de var soframızda çok şükür. Hafta sonu için birkaç glutensiz tarif yazayım.  Bu arada iyice boylanan sakız kabağı fidelerim bereket dualarıyla yüksek yataklardaki yerlerine geçtiler.

Günü “bein connect” de yeni sezonu gelen “My Brillant Friend” in üç bölümünü izleyerek bitirdim. (Elena Ferrante’nin 4lü seri romanından uyarlama) Yıllar önce okumuştum. Her şey okurken gözümde canlandırıdığımla bire bir aynı. Öneririm.

Sevgiyle, sağlıkla evde kalalım.