4 Haziran 2018

6dk saçmalama hakkı yazılarından

Onunla çıktım yola bir kere. Yarı yolda bırakıp dönemem ki. Oysa ne çok konuşuyor; anlatıyor da anlatıyor. Anası buna doğarken” Konuş kızım dilin durmasın hep konuş!”Demiş. Soy isimleriyse, Susmuşoğlu.

Of, içim bayıldı. Kaçıncı kez dinliyorum kim bilir şunun huysuz geliniyle ipsiz sapsız damadının hikayelerini. Ruhum çekiliyor. Anacığım, bence gelin senin çenene iyi dayanıyor.Boyu uzadı garibimin çekiştirilmekten. Damadı bilemem ama bilmek de istemem. Ne malum iç yüzü adamcağızın. Hem direksiyon hem çene hem de sağa sola laf yetiştiriyor.

Of, of ne desem de arabadan şuracıkta atlayıversem?

Araba tuttu… Olmaz, duralım dinlen der, üstelik onun araba tutma hikayeleri de bitmez.

Susadım, acıktım, çişim var, hiç olmaz. Yol uzar, laf uzar. Başka zaman olsa rahat vermeyen telefonuma ne oldu. Tam sık sık çalması gerekirken. Gözlerim, gözlerimi kapasam. Dalmışım, derim.

” Kız Nermin, aşk olsun, iki saattir ben kiminle konuşuyorum… Yoksa sen dün gece uyuyamadın mı? Bak benim de geçenlerde bir uykum kaçtıydı…”

Onunla çıkmıştım yola, kaçış yoktu. Gözlerimi kapasam da kulaklarım açıktı. Bir daha …