Haziran 2018/ 6 dk.yazıları

Böyleydi

Karşılıklı oturmuş kahvelerini yudumluyorlardı. Sessizlik erkeğin, düşünceler kadının yoldaşı. Sonra sessizliği bozan kadın oldu.

Diyorum ki, diye başladı söze, sonra sustu, sustu… Belli ki bir tepki bekliyordu erkekten.Gelmedi. Sadece “hüüp,hüüp.” Sonra devam etti kadın,” Diyorum ki, ablanlara haber versek de…” Tepki yoktu, sessizlik uzadı, tek taraflı sohbete hakim oldu. Kadının sinir kat sayısı yavaş yavaş doruğa ulaşıyordu. Bu kez sesini yükselterek,” Diyorum ki ablanlara haber versek de bu hafta sonu gelmeseler.”

Adam gazeteye gömülmüş, kim bilir nerelerde…

“Sadi, ablanları aradım, bu hafta sonu gelmeseniz daha iyi olur dedim.”

“Hıı, ya ne iyi olacak bu hafta sonunu birlikte geçirmek.” Dedi erkek, başını gazeteden kaldırmadan. Sonra, enişteyle tavlayı özlemiştim diye ekledi.

Kadın iç geçirdi.”Şükür beni duyabildin. Neyse, iyi ki doğru duymadın. Of! of!

Ayşe merdivenin başında oturmuş, annesiyle babasının bu garip sohbetlerini dinliyordu.Yıllardır böyleydi ikisinin ilişkileri.