Uykumun en derin yerindeyim. Biri beni dürtüyor. Ne oluyor, sen de kimsin ne güzel rüya görüyordum dememe kalmıyor, başlıyor vıdı vıdı söylenmeye… Vay efendim, ne zamandır hayal kurmayı bırakmışım da ne olmuş bana da ne kaleme uzanıyormuş elim ne klavyeye de… Varsa yoksa okuyormuşum da nereye kadarmış da mış mış mış…

Meğer gelen sevgili yazma dürtümmüş. Hayal kurmayı bırakınca onu da bırakmışım. Sabah sabah, daha ortalık aydınlanmamışken masa başına geçmemin nedeni bu işte.

Adı lazım değil şu musibet güzel dünyamızın ( sahi öyle miydi?) üzerine çöreklendiğinden beri ne kadar az yazdığıma bakılırsa söylenmekte haklı olduğunu kabul etmeliyim. Yoksa gerçekten hayal kurmayı bıraktım mı acaba, diyerek fırladım yataktan. Önce zihnimi kurcaladım sonra yüreğime baktım. Kısa bir meditasyon…. Cevap yine benden geldi.” Dur! Daha hayal edebileceğin bir şeyler var. küçük, büyük tüm ailen ve dostlarınla birlikte sağlıkla hayatta kalmak. Onlarla bir sofrada keyifle yemek yemek. Maskesiz, mesafesiz kucaklaşmak.

Şaşkınım. Ben bütün bunlar için her gün şükrediyordum. Şimdiyse…

Hayatta kalmanın hayalini kurma zamanı. Nasıl olacaksa… Şu mini minnacık şirin mi şirin (ayyy!) gözle görülemeyen kimine göre mor kimine göre mavi ya da kırmızı dikenli topçuğun:)) ne yapacağı bilinmezken, yer yerinde durmaz sallanır da sallanır sonra kocaman ağzını açıp yaşamları yutarken, hayatta kalmak! Milyonları değil milyarları tehdit eden salgına rağmen hayatta kalmak. Bütün insanlık için bunun hayali kurmak o kadar zor ki… Hatırladım. Meğer tam da bu belirsizlik günlerinde yeni hayaller kurmayı ve onları biriktirdiklerimin yanına eklemeyi bırakmışım.

Aylardır yazmıyorum, yazamıyorum. Yasaklarla kısıtlanmış günlerimin çoğunu okuyarak geçirdim, geçiriyorum. Sadece okumakla kalmıyor, yazarların hayal dünyasına uzun yolculuklar yapıyor keyifli zaman geçiriyorum.

Yazma dürtüme şükür beni tatlı tatlı dürterek masa başına getirdi. Demek ki yazacaklarım birikmiş. Şimdi yavaş yavaş kendime gelme zamanıdır. Önümüzde kocaman bir kış var ve evdeyiz dostlar.

Nereye kadar? Bunu şu sevimli topçuk var ya o biliyor.

Hepinize sağlıklı aydınlık güzel hayallerle dolu günler dilerim.

EVDE HAYAT VAR!