22 Mart 2016

Aylardır yorgunum.Lime lime acıyan etlerim, sızım sızım sızlayan kemiklerim.Aylardır yorgunum.Amaçlı, tatlı katlanılır bir yorgunluktu bu. Merdivenler indim, koliler açtım sayısız, yerleştirdim. Ovdum, sildim,süpürdüm. Yoruldum.Yorgunluk bedenimle beraber yattı yatağa. Derin uykumda yok oldu gitti.Sabahları yepyeni bir güne erkenden uyanıyordum; enerji dolu,dinlenmiş… Duygularımı hissetmeye etrafta neler olup bittiğini bilmeye sıra gelmedi bir süre. Başka bir dünyadaymışım gibi geçti son bir ay.Ya da ben işlerimin arkasına saklandım,üç maymunu oynadım.Evet sanırım öyle yapmışım..İki sabahtır çok ama çok yorgun uyanıyorum.Üstüne üstlük bir baş dönmesi, bir yerinden kalkmak istememe hali.Bedenim dinlenmeye başladıkça duygularımın yorgunluğu çıkıyor.Dünyanın pisliğini yeniden görmeye başlıyorum. Kulak tıkadığım, gözümü kapadığım her şeyin hücumuna uğruyorum.Bahçemde çiçeğe durmuş ağaçlarıma bakıyorum.Umutlanıyorum.Bahar, yeniden başlangıç, diyorum. Silsem şu olan biten çirkinlikleri dünyada,silsem temizlesem mecalim kalmayana dek.Yorgun düşsem de temizleyebilsem şu pisliği.Sonra yatsam yatağıma, bebekler gibi uyusam, ertesi gün yeni bir dünyaya uyanmaya.Dinlenmiş…