2013/ Yazı evi 6 dakikalarından

Bizim zamanımızda kızlar şöyle yapar böyle yapmazlardı.Bizim zamanımızda şu şöyleydi, bu böyleydi, saygı vardı efendim, saygı, deyip dururdu anneannem. Yine anneannemden sözü açtım değil mi? Büyüklerimi düşününce hep anneannemden söz açarım; neden bilir misiniz., çünkü benim uzun uzun anlatacak bir babaannem olmadı. Sadece fotoğraflarını gördüm kendisine benzediğim söylenen İsmet Hanım’ı. Babamı daha on dördünde anasız bırakan çilekeş kadını. Hoş, onun yokluğunu hissettirmeyen, bana babaannecilik yapan bir babaannem vardı bir zamanlar.İnanın ilkokulu bitirene kadar gerçek sandığım cici babaannem.Pek safmışım yaaaa! Ben mi utanacağım, yok canım beni buna inandıranlar utansın. Kesin rahmet istedi Dilara babaannem. Yoksa zaman kelimesinde saçmalayayım derken ne alâka aklıma gelmesi.Aklıma düşmeyenleri de ben düşürsem bari.Mesela hiç bilmediğim babamı anasızken bir de öksüz bırakan büyük babamı, sonra daha yedi yaşımdayken kaybettiğim dedemi” annemin babası” yani. Nedense anne babası dededir de baba babası büyük baba. İşte altı dakikalık zaman böyle saçmalayarak dolar.